We moeten, misschien wat ongewoon, ook iets zeggen over ‘ons’, de twee auteurs van het boek. We hebben ervaren dat het onmogelijk is alleen te spreken, denken en schrijven over de dingen die in het boek aan bod komen. Niet enkel in de zin dat alle denken en schrijven altijd berust op een conversatie met vele anderen (dieren en sommige dingen inbegrepen), maar in de sterkere zin dat we elkaar nodig hebben om te denken en te schrijven. Misschien is vriendschap een andere, zelfs de enige naam voor die ervaring. Vriendschap is geen zaak van privacy of intimiteit. Het is een wereldse ervaring; voor vrienden wordt de wereld, een wereldse zaak, een bekommernis, iets om over te denken, iets dat aanzet tot experimenteren en schrijven. Er is ons vaker gevraagd hoe het werkt. Maar we kunnen alleen maar zeggen dat het echt samen schrijven is, dat de nieuwe technologie daarbij misschien helpt, en dat we het ervaren als de articulatie van een tijd en ruimte voor vriendschap, iets wat dreigt gebanaliseerd te worden in de zich wijzigende condities van een academisch leven.